Op avontuur

Als we op een nieuwe plek komen, gaan we meestal even op de fiets de omgeving verkennen. Toen we door allerlei slingerweggetjes waren gefietst, kwamen we bij een karrepad . Ludwig zei: het heeft een naam, dus we zullen vast wel weer bij een weg uitkomen. Inmiddels kwamen we in de middle of nowhere een eng mannetje tegen met een oud caravannetje. Hij had 2 grote honden die aan hun ketting trokken omdat ze ons aan wilden vallen. Getsie, hier had ik helemaal geen goed gevoel bij. Het pad werd steeds slechter. Uiteindelijk kwamen we bij een punt waar een joekel van een boom over het pad lag. Ludwig vond dat we best door het kafferkorenveld(fijn zo’n natuurapp) om konden lopen. Nou dat moet je eens proberen. Om de beurt blijven je trappers links en rechts achter een stengel hangen. Ik zat inmiddels vast tussen de stengels. Ludwig heeft toen mijn fiets erbovenuit getild (sterke man heb ik hè) na een klein stukje half overwoekerd pad stonden we ineens in een weiland. Kon geen kant meer op met joekels van insecten, daar ben ik echt dol op (not!!) Hartstikke verdwaald. Uiteindelijk vonden we een ander karrepad met weer van die stenen waar je helemaal van door elkaar geschud wordt. Ik had het idee dat mijn fiets terplekke uit elkaar zou vallen. Ludwig zei: volgens mij is het sneller als we dezelfde weg terugnemen. Ja doei, weer door dat gersteveld en langs die enge man zeker. Nee dan maar liever dit pad volgen. Na een paar kilometer kwamen we eindelijk weer bij de bewoonde wereld, die toch ook weer behoorlijk uitgestorven was. Google heeft ons toen geholpen de weg naar huis te vinden. Pffff ik leef nog 😅 spannend joh met Ludwig op de fiets de boel verkennen. Dan kom je nog eens ergens..